Παρ’ ολίγο ευνουχισμός

Διάβαζα προχθές το πρωί, πριν τις 11 (έχει σημασία η ώρα), για το ακραίο περιστατικό κτηνωδίας σε βάρος ενός σκυλιού, σε χωριό των Χανίων το απόγευμα της Δευτέρας. Για όσους δεν το ξέρετε ένας άνδρας κρέμασε τον σκύλο του σε ένα δέντρο και σχεδόν έκοψε τα αρ…δια του, (έχει σημασία που δεν γράφω όρχεις) γιατί τον ενοχλούσε. Ο σκύλος είναι ζωντανός. Κι αυτό γιατί ένας περαστικός (έχει σημασία) άκουσε τα ουρλιαχτά του σκύλου, μπήκε στην αυλή του σπιτιού, απείλησε τον ιδιοκτήτη και τον υποχρέωσε να τον πάει μαζί του στον κτηνίατρο, ο οποίος κατάφερε και έσωσε τον σκύλο με υπεράνθρωπη προσπάθεια όπως λέγεται γιατί είχε χάσει πολύ αίμα.

Ο σκύλος είναι ζωντανός (κι αυτό έχει μεγάλη σημασία) γιατί κάποιος «περαστικός» δεν σφύριξε αδιάφορα, δεν έκλεισε τα αυτιά του, δεν θεώρησε ότι δεν τον αφορά, δεν κούνησε μόνο το κεφάλι του με συμπόνια, δεν εκδήλωσε απλώς την απέχθειά του, δεν το έγραψε στα αρ…ίδια του, δεν ανατρίχιασε απλώς, δεν καταδίκασε την κτηνωδία σε μια ύστερη δήλωση και κυρίως δεν φοβήθηκε! Άκουσε τα ουρλιαχτά και αντέδρασε.

Έχει σημασία η ευαισθησία. Έχει σημασία όμως και η έγκαιρη αντίδραση. Κι έχει μεγαλύτερη σημασία η υπέρβαση του φόβου. Και έχει σημασία και το τείχος της δημοκρατίας για το οποίο λοιδορήθηκε η ΕΦΣΥΝ με τη γενναία της προσέγγιση. Δεν είναι τυχαίο. Είναι εκεί το γονίδιο της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ που έβγαλε το συγκλονιστικό εξώφυλλο της «ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΦΟΒΗΘΩ» τον Σεπτέμβριο του 2013.

Η κοινωνία για ένα μεγάλο διάστημα αυτοευνουχίστηκε από αδράνεια, από τη λειψή μνήμη της ιστορίας, από την αδυναμία διαχείρισης της αλλαγής από την καλοπέραση στην δυσπραγία, από εύκολα μηνύματα… Και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στις εκλογές το 2009, η ΧΑ πήρε μόλις 9.624 ψήφους και 0,29%, αλλά αν κάποιους τους γράφουμε στα αρ…δια μας, στο τέλος μπορεί να προλάβουν να μας τα κόψουν.

Για την ιστορία – που μερικές φορές κρυφογελά – ο περαστικός στο χωριό των Χανίων, ήταν Γερμανός.