Μέγκρις!
23/05/2012
Διάβασα κάπου ότι αν κάθε Έλληνας καταφέρει μέσα στο 2012 να αγοράσει ελληνικά προϊόντα αξίας 1.000 ευρώ στη θέση ξένων προϊόντων που αγόρασε το 2011, τότε θα ρίξουμε στην αγορά ένα τεράστιο ποσό που θα ξεπερνάει τα 10 δισ. ευρώ!
Λογική, αλλά μάλλον απλοϊκή προσέγγιση και όχι τόσο εύκολο να γίνει όσο φαίνεται σε πρώτη ανάγνωση. Κι αυτό γιατί με το παγκοσμιοποιημένο πλέον εμπόριο και τις σύνθετες παραγωγικές διαδικασίες, είναι εξαιρετικά δύσκολο να γνωρίζουμε πόσο «ελληνικό» είναι ένα προϊόν ακόμα κι αν πλασάρεται έτσι. Είναι επίσης σίγουρο ότι αρκετοί επιτήδειοι και ξύπνιοι marketeers θα εκμεταλλευτούν τη διαφαινόμενη στροφή προς τα ελληνικά προϊόντα βασιζόμενοι στην άγνοια και την διάθεση όλο και περισσότερων πολιτών να έχουν σε πρώτη επιλογή τα ελληνικά προϊόντα.
Ετοιμαστείτε να δούμε περισσότερα ελληνικά ονόματα, ακόμα και από πολυεθνικές εταιρείες που θα ξαναβαφτίσουν επί το ελληνικότερο τα νέα τους προϊόντα. Η πολυεθνική ετικέτα δεν με χαλάει αν πρόκειται για προϊόν που παράγεται σε εργοστάσιο στη χώρα μας από Έλληνες εργαζόμενους -κι αν είναι κι από ελληνικές πρώτες ύλες, ακόμα καλύτερα! Τώρα αν και η ιδιοκτησία είναι ελληνική που αυξάνει την πιθανότητα τα οποιαδήποτε κέρδη να επανεπενδύονται στην Ελλάδα (ή να μένουν έστω σε ελληνική Τράπεζα) αυτό θα ήταν το… τέλειο!
Για να δώσουμε και μια χρηστική πληροφορία, αν το barcode αρχίζει από 520 ή 521 και συνοδεύεται και από την ένδειξη «ελληνικό προϊόν», ή «παρασκευάζεται στην Ελλάδα», τότε πρόκειται για ελληνικό προϊόν. Επισημαίνω ότι τον ίδιο κωδικό χωρίς όμως την ένδειξη έχουν αρκετά ξένα προϊόντα, τα οποία απλώς συσκευάζονται, ή τυποποιούνται στη χώρα μας. Τουλάχιστον και αυτά έχουν μια μικρή προστιθέμενη αξία για την ελληνική οικονομία.
Στην κατάσταση του να είναι τόσο μείον το εμπορικό μας ισοζύγιο φθάσαμε και λόγω της ξενομανίας της τελευταίας τριακονταετίας (όχι ότι έλλειψε τις προηγούμενες) που έβγαλε απωθημένα δεκαετιών και τα ακούμπησε στα ταμεία των εισαγομένων. Από την Ελλάδα του Ελλαδέξ (!) της δεκαετίας του ΄70, που φόρεσε με περίσσιο θράσος και υπερβολή το ευρωπαϊκό της κουστούμι φτάσαμε στο 2012, με τη φορεσιά νάχει ξεφτίσει, αλλά να έχει ξυπνήσει -ίσως για πρώτη φορά στην ιστορία μας- το πατριωτικό καθήκον για υποστήριξη των δικών μας προϊόντων. Το λήμμα «ελληνικά Προϊόντα» βγάζει πάνω από 60 εκατομμύρια αποτελέσματα, μου έχουν έρθει τρία διαφορετικά mail για το θέμα κι όλα αυτά χωρίς την ενίσχυση από κάποιο πολιτειακό – κρατικό φορέα, όπως είχε γίνει πχ. στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 με τον «εισαγόμενο», που έγινε μάλιστα και ταινία το 1984 («Λαλάκης ο εισαγόμενος»). Θυμηθείτε τη διαφήμιση: Ο πρωταγωνιστής αφού έχει εκθειάσει τα ρούχα και τα αξεσουάρ της ενδυμασίας του -όλα εισαγόμενα- και το πόσο του στοίχισαν, φτάνει στο γκισέ όπου ο… «μοντελάκι ο δικός σου», αλλάζει ύφος και ρωτάει για το επίδομα ανεργίας. Το κείμενο της διαφήμισης θα μπορούσαμε άνετα να το «ξεπατικώσουμε» και να το κάνουμε… ευαγγέλιο! Το καταγράφω: «Αγοράζοντας εισαγόμενα, την πληρώνουμε όλοι. Γιατί έτσι ενισχύουμε την ανεργία και τον πληθωρισμό. Γι αυτό… ο επιμένων… ελληνικά!» (με το νικά να ξεχωρίζει). Κάπου είχα ακούσει ότι από την τότε ΕΟΚ είχε ζητηθεί να αποσυρθεί αυτή η διαφήμιση, αλλά δεν το έχω διασταυρωμένο.
Φυσικά πέρα από τις καλές μας προθέσεις (ήδη τον Ιανουάριο το έλλειμμα στο εμπορικό μας ισοζύγιο μειώθηκε κατά σχεδόν 30%) πρέπει να λύσουμε το πρόβλημα των τιμών των ελληνικών προϊόντων που πρέπει να είναι ανταγωνιστικές, ή να αποδεικνύουν / αναδεικνύουν με κάποιο τρόπο την μεγαλύτερη αξία τους, ή την καλύτερη τους ποιότητα. Είναι δύσκολο να αγοράσει κάποιος ένα ελληνικό προϊόν όταν στο δίπλα ράφι το εισαγόμενο είναι 20-30% φτηνότερο. Και ο ελληνικός τουρισμός θα πρέπει να μας πείσει ότι δεν προσφέρει μόνο εξαιρετικό περιβάλλον, ήλιο και θάλασσα, αλλά και καλές υπηρεσίες και καλύτερες τιμές. Ένα άλλο παράδειγμα είναι τα ελληνικά επώνυμα γενόσημα φάρμακα που είναι ακριβότερα από κάποια που έρχονται από τρίτες χώρες… Τα γενόσημα γενικώς ξαφνικά τα έμαθε και η κουτσή Μαρία, παραβλέποντας το γεγονός ότι -τουλάχιστον τα ελληνικά- εδώ και 2-3 δεκαετίες τα εμπιστεύονται γιατροί στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ακόμα και στις δυτικές ευρωπαϊκές χώρες στις ΗΠΑ και στον Καναδά!
Προφανώς και σε αυτές τις χώρες δεν είναι τα φτηνότερα, όμως έχουν καταφέρει να κερδίσουν μερίδια αγοράς, χάρη και στα ποιοτικά τους χαρακτηριστικά. Εδώ στην Ελλάδα χάρη στην ισοπεδωτική λογική της προμήθειας του φθηνότερου κινδυνεύουμε όχι μόνο να αναπτύξουμε πλήρη εξάρτηση από εισαγόμενα φάρμακα -κάτι που δεν ακούγεται καλά για ένα τέτοιο κρίσιμο παράγοντα- αλλά και να καταφέρουμε ένα γερό χτύπημα στην ελληνική φαρμακοβιομηχανία που βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης. Μελέτη της McKinsey πριν λίγο καιρό με τίτλο «Η Ελλάδα, δέκα χρόνια μετά», κατέτασσε την ελληνική φαρμακοβιομηχανία στους «αναδυόμενους αστέρες», δηλαδή στις περιοχές εκείνες της επιχειρηματικότητας που μπορούν να εκμεταλλευτούν ευκαιρίες να προσφέρουν προστιθέμενη αξία στην ελληνική οικονομία να σταδιοδρομήσουν στις διεθνείς αγορές και να φέρουν χρήμα στην Ελλάδα.
Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι τα ελληνικά προϊόντα και οι υπηρεσίες γενικώς, πρέπει να τύχουν άκριτης υποστήριξης, ή διακριτής μεταχείρισης από την πολιτεία, όμως μια ελάχιστη υπεράσπιση των συμφερόντων που έχουν να κάνουν με θέσεις εργασίας, φορολόγηση κερδών, τεχνογνωσία, εξαγωγική δραστηριότητα είναι κάτι που όλες οι χώρες το κάνουν. Και γενικώς η ζητούμενη καλύτερη ποιότητα στα ελληνικά προϊόντα (και τις υπηρεσίες) θα προκύψει μέσα και από τον υγιή ανταγωνισμό! Χρειαζόμαστε να μπούμε στη λογική μέγκρις!
Εξηγούμαι! Η λέξη μέγκλα ως γνωστόν ανήκε στο μάγκικο λεξιλόγιο, αλλά χρησιμοποιείται αρκετά για να χαρακτηρίσει κάτι εκλεκτό, συνήθως ρούχο. Η ετυμολογία της λέγεται ότι προέρχεται από τη σφραγίδα «made in England» που συνόδευε προπολεμικά τα πολύ καλής ποιότητας ακριβά κασμήρια (αν και υπάρχουν αρκετές αντίθετες γλωσσολογικές απόψεις). Αν φτάσουμε να επιλέγουμε προϊόντα made in Greece και να τα χαρακτηρίζουμε μέγκρις(!), υποδηλώνοντας την υψηλή τους ποιότητα, τότε σίγουρα θα είμαστε στο δρόμο για να αφήσουμε την κρίση πίσω μας.
Μάνος Σιφονιός
