Πόσο ευρύχωρο είναι το ασανσέρ της ΝΔ – Οι ψηφοφόροι θα επιλέξουν Πρόεδρο ή Πρωθυπουργό;
21/11/2015
Το ασανσέρ που γράφει «αρχηγός ΝΔ» και θα ανέβει αρχικά στον πάνω όροφο χωράει έως δύο άτομα. Φυσικά σέβομαι τις δηλώσεις και των τεσσάρων υποψηφίων που θεωρούν και δηλώνουν δυναμικά όλοι, πως το βράδυ της Κυριακής θα τους βρει μέσα στο ασανσέρ. Είναι μια προσέγγιση αθλητικού τύπου. Οι αθλητές είναι που ντοπάρονται ψυχολογικά: «Θα τα καταφέρω! Θα προκριθώ!» Αυτό είναι σε κάποιο βαθμό λογικό, αφού η ισοπεδωτική πραγματικότητα των τελευταίων μηνών, ανέδειξε την ένδεια πολιτικών επιχειρημάτων. Μπορεί όμως οι ψηφοφόροι να εκτιμούσαν περισσότερο μια πιο ρεαλιστική και νηφάλια στάση σε έναν υποψήφιο που θα έλεγε στιβαρά και χωρίς ηττοπάθεια: «Δεν ξέρω, αν θα είμαι ο επόμενος αρχηγός της ΝΔ. Αυτό θα το αποφασίσουν οι ψηφοφόροι μας. Αν όμως αυτή είναι η απόφασή τους, θα …» Και ας ανέβαζε μετά τις κορώνες, με ότι «θα» ταιριάζει στο λόγο του. Έτσι και θα έδινε τη διάσταση της πίστης στην υποψηφιότητά του και θα έστελνε μήνυμα ρεαλισμού και ενότητας που επιζητά μεγάλη μερίδα των κουρασμένων ψηφοφόρων του «μεσαίου» και δεξιού χώρου.
Αλλά φαίνεται ότι τα επικοινωνιακά επιτελεία και οι ίδιοι οι υποψήφιοι θεώρησαν πως μια τέτοια στάση δεν ταιριάζει σε ηγέτες. Αλλά τον ηγέτη δεν τον κάνει μόνο η αυτοπεποίθηση. Πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και το περιβάλλον. Και μιλάμε για εκλογές – όχι πρωθυπουργού – αλλά αρχηγού κόμματος, όπου όλοι οι υποψήφιοι θα πρέπει να βρεθούν κάτω από την ίδια κομματική ομπρέλα την επόμενη ημέρα. Αλλά τελικώς δεν υιοθετήθηκε τέτοια στάση από κανένα. Αυτός είναι και ο λόγος των «διαγκωνισμών» των τελευταίων ημερών. Πώς να χωρέσουν τέσσερις σε συσκευασία δύο; Σπρώχνονται, «τραυματίζονται» λεκτικά και υποδόρια με …δεξιά και ενίοτε α-δέξια επιχειρήματα. Ο δημόσιος διαγωνισμός …δεξιοτήτων (βλ. debate) κατά τη γνώμη μου καλώς δεν έγινε (για τη ΝΔ) καθώς όπως εξελίχθηκαν οι προεκλογικές εκστρατείες, ο δημόσιος πια διαγκωνισμός θα χτύπαγε «κόκκινα» και το περιβάλλον θα γινόταν αρκετά τοξικό για την ενότητα την επόμενη ημέρα. Κι ας την επικαλούνται όλοι αυτή την ενότητα… σε μια εντελώς τυπική δήλωση βεβαίωσης φρονημάτων που ο κόσμος το αντιλαμβάνεται.
Ας μη γελιόμαστε. Αν αυτοί που θα προσέλθουν στις κάλπες τις δύο Κυριακές, ψηφίσουν κυρίως για την περιβόητη ενότητα, είναι σαφές ποια θα είναι η επιλογή, αφού πιθανή εκλογή άλλου υποψηφίου πλην του κου Βαγγέλη Μεϊμαράκη θα δημιουργήσει φυγόκεντρες τάσεις στο κόμμα. Αν ψηφίσουν για την δυνατότητα νίκης (εδώ και τώρα;) απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα με βάση το πρόσφατο ιστορικό προηγούμενο, (εκλογές Σεπτεμβρίου) θα είχαμε το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Φυσικά το δεύτερο αποτελεί μια απλοϊκή ερμηνεία καθώς δεν λαμβάνει υπόψη την …βαθυστόχαστη στρατηγική του ώριμου φρούτου και την ιστορία που μας λέει ότι πολλοί αρχηγοί κέρδισαν τη δεύτερη φορά. Και με τον πολιτικό χρόνο να πυκνώνει ολοένα, ακόμα και το εκκωφαντικό κενό της εναλλακτικής πρότασης από πλευράς ΝΔ για τη διακυβέρνηση της χώρας, θα μπορούσε να καλυφθεί από την αδράνεια. Αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση…
Πάντως, παρότι η τελική απόφαση του ψηφοφόρου αποτελεί σύνθεση πολλών στοιχείων, πολλοί θα ψηφίσουν με οδηγό κυρίως την ενότητα, πολλοί με βάση την προοπτική νίκης, και αρκετοί με βάση κυρίως το πρόσωπο.
Αυτό που έχουν δείξει οι υποψήφιοι έχει γραφτεί επαρκώς: Ο κος Τζιτζικώστας είναι κυρίως ο πολύ-δεξιός νέος σε …φόρμα (βλ. σποτ) που θέλει να τα αλλάξει όλα, ο κος Γεωργιάδης ένας ιδιότυπος …Φρανκενστάιν (βλ σποτ, «εγώ είμαι ο Άδωνις!») που αυτοπροσδιορίζεται ως …εξωτζακικός δεξιός, ο κος Μητσοτάκης με την πλέον πολιτική υποψηφιότητα, έχει το τζακάτο …όνομα και ο κος Μεϊμαράκης τη …χάρη (του παλιού) και ενδεχομένως και ενός ιδιότυπου χρίσματος από διαφορετικές αφετηρίες.
Σε κάποιο βαθμό δεν έχει σημασία τι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Ακόμα και αυτοί που δηλώνουν την πρόθεση να ψηφίσουν έχει φανεί ότι μπορεί και να μην ψηφίσουν. Επίσης, οι δυναμικές που αναπτύσσονται από τις επίσημες στηρίξεις βουλευτών και στελεχών δεν είναι αυτονόητες. Στο πρόσφατο δημοψήφισμα, το φιλοευρωπαϊκό ρεύμα κατάλαβε πολύ καλά το βράδυ των αποτελεσμάτων, τι προσέφεραν οι δηλώσεις στήριξης του ΝΑΙ από τους Κ. Μητσοτάκη, Κ. Σημίτη, Κ. Καραμανλή, κλπ. Πχ. ένας νέος ψηφοφόρος που χωρίς ιδιαίτερη σκέψη μπορεί να ταυτίζεται με το νέο που κομίζει, ηλικιακά τουλάχιστον, ο Απόστολος Τζιτζικώστας και τον επιλέγει αρχικά, μπορεί να σοκάρεται από τη στήριξη των κ.κ. Μάκη Βορίδη και Τάκη Μπαλτάκου. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα ψηφίσει κάποιον άλλο, αλλά μπορεί απλά να μην πάει να ψηφίσει. Και εδώ ανοίγει ένα άλλο θέμα… Γιατί αν οι ψηφοφόροι δεν φτάσουν ένα εύλογο αριθμό (πάνω από 200 – 250.000) θα είναι ένα άσχημο μαντάτο για τη Νέα Δημοκρατία, αλλά και για το πολιτικό σύστημα.
Τελικά οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας θα ψηφίσουν έναν προσωρινό αρχηγό, ή τον εν δυνάμει νέο πρωθυπουργό; Θα ψηφίσουν αυτόν που θα διαδεχτεί επαξίως με τη σειρά, Α. Σαμαρά, Κ. Καραμανλή, Μ. Έβερτ, Κ. Μητσοτάκη, Κ. Καραμανλή, που με την εξαίρεση του Έβερτ, έγιναν όλοι πρωθυπουργοί; Μήπως τελικώς ψηφίσουν τον «ευφυή» ενδιάμεσο που θα διαχειριστεί με τον καλύτερο τρόπο τον πολιτικό χρόνο μέχρι να έρθει αυτός που πραγματικά θα καλύψει το κενό της εναλλακτικής πρότασης απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά θα δημιουργήσει το άλλο κομματικά «ευρύχωρο» ασανσέρ που θα χωρέσει τόσους όσοι θα τον φέρουν στον πιο ψηλό όροφο της εξουσίας;! Τελειώνοντας, οι δημοσκοπήσεις μπορεί να μην λένε όλη την αλήθεια, αλλά λένε τουλάχιστον ένα μέρος της. Συνήθως η ταμπελίτσα στην πόρτα των ασανσέρ λέει ότι απαγορεύεται η χρήση σε άτομα κάτω των 14 ετών. 14 χρόνια πολιτικής εμπειρίας; Κοινοβουλευτικής παρουσίας; Άλλο; Πάντως επιτρέπεται αν συνοδεύεται από «ενήλικο».
Μάνος Σιφονιός
Επικοινωνιολόγος – Συγγραφέας
